Odpowiem: w nowy produkt, który zapewni nam sukces na globalnych rynkach.
Jaki to produkt? - Zbiorczo określę -robotyka. A konkretniej systemy hybrydowych robotów do obsługi urządzeń i do produkcji.
Hybrydowe, bo nie powinniśmy się na początku silić na pełną autonomiczność działań tych robotów tylko robić takie, które są sterowane przez człowieka. Oczywiście im więcej autonomicznych funkcji może mieć taki robot tym lepiej, ale tu nie musimy przodować, bo to finansowo drogi kierunek.
Natomiast te roboty powinny być maksymalnie uniwersalne do wykonywania różnych zadań. Tu chodzi o maksymalną długość serii. Choć możliwe są odstępstwa od tej zasady uniwersalności jeśli jest dobra modułowość (ze względu na długość serii) różnych rodzajów robotów oraz jeśli nowe technologie wytwórcze (np. drukowanie) pozwalają na tanie wytwarzanie wyspecjalizowanych robotów. Mało tego nasze konstrukcje robotów powinny być przeznaczone do produkcji przez małe firmy wyspecjalizowane w produkcji jakichś modułów. Natomiast części powinniśmy wykorzystywać rozmaite od różnych producentów na całym świecie, by zapewniać najbliższych klientowi dostawców cześci zamiennych i serwisów.
Sama produkcja to tylko część działań. Powinniśmy zbudować innowacyjne sposoby zdalnych serwisów i szkoleń. Szkolenia to oddzielny duży temat, dotyczący operatorów, obsługi bieżącej i napraw. Nie opłaca się tego robić wyjazdowo, czy w kraju. Potrzebny jest system zdalnych obsług i napraw/wymian modułów.
Szkolenia operatorów robotów powinny być online, z wykorzystaniem doświadczeń twórców gier komputerowych i obecnych zespołów intensywnie grających w te gry.
Wyobraźmy sobie stanowisko operatora robota: to superfotel z goglami dającymi ekrany operatora oraz rękawice manipulatorskie. Fotel powinien zapewniać możliwość ciągłej wielogodzinnej pracy umożliwiający czynności fizjologiczne człowieka (w tym jedzenie i wydalanie) bez opuszczania fotela w trakcie pracy operatora.
Do tego powinna być mocna stacja komputerowa, zasilająca i ochronna klimatycznie i oczywiście niezawodnie połączona z siecią. To wszystko mogłoby się mieścić w jakimś kontenerze. Taki kontener rzucony gdzieś na wsi, w pobliżu domu operatora byłby miejscem jego pracy.
To byłaby idealna odpowiedź na bezrobocie na prowincjach. I zasadniczo wszelkie prace przy robotach i ich obsłudze powinny być organizowane nie dla centrów obsługowych, ale dla zdecentralizowanych freelacerów. Tak rozumiem nowe kierunki rozwoju zatrudnienia.
W szczególnie ważnych zastosowaniach robotów operatorzy powinni się dobierać w zzespoły obsługujące proces pracy robota. Takie zespoły powinny być tak zorganizowane, by nie gubić niezawodności wykonywania zadań, ale jednocześnie zapewnić operatorom możliwość swobodnego wyboru czasu pracy. Takie zespoły nie muszą być związane terenowo i powinny być rozliczane na zasadzie giełdy zadań do zrobienia.
A gdzie wykorzystywać takie roboty? Np. w transporcie towarowym, w produkcji rozmaitej, w rolnictwie itd.
Natomiast pierwszym odbiorcą robotów może być wojsko. Obsługa dronóœ to rzecz oczywista, ale tam nie ma robotów uniwersalnych. Natomiast można wykorzystać roboty uniwersalne np. jako załogę w czołgach, samolotach itd. Mam tu na myśli stare sprzęty, niespełniające wymogów bezpieczeństwa dla ludzi (np.T72) we wspólczesnej walce. Wtedy można, z wykorzystaniem takich robotów, obstawić jakiś obszar starym sprzętem i bronić go jakiś czas, bez strat w ludziach. A stare sprzęty mogą też robić jako kamikadze-tarany, wobec braku prawidłowego zaopatrzenia w amunicję. Tym sposobem wojsko może wykorzystać stare sprzęty.
Takie oto migawki zagadnienia przedstawiam, by ukierunkować myślenie o wykorzystaniu pieniędzy podatników na innowacje, zamiast dawania ich urzędnikom, którzy jak to maja w zwyczaju będą nimi tak długo obracać aż nic nie zostanie, na realne innowacje.
Taki widziałbym model nowych systemów produkcji i pracy dla specjalistów, którzy sami się kształcą specjalistycznie, na swoich stanowiskach operatorskich, dzięki nowym systemom edukacyjnym online, opartym na doświadczeniu gier komputerowych.
Taki też model rozwoju przemysłu i sprzedaży naszych produktów, wydaje mi się strategią najbardzie wygrywającą dla Polaków. Lużna sieciowa struktura, dynamicznie zmieniająca się stosownie do aktualnych potrzeb. Sądzę, że to pasuje do naszych charakterów i możliwości intelektualnych.
To jest moja propozycja, w czynie społecznym dla Polski.
